திருமந்திரம்

திருமூலர்

 

தானச் சிறப்பு

1.         1.    ஆர்க்கும் இடுமின், அவர், இவர் என்னன்மின்,

                  பார்த்திருந்து உண்மின், பழம்பொருள் போற்றன்மின்

                  வேட்கை உடையீர், விரைந்து ஒல்லை உண்ணன்மின

     காக்கை கரைந்து உண்ணும் காலம் அறிமினே.

பொருள்: காக்கைகள் சாப்பிடுமுன் தன்னுடைய கூட்டத்தை அழைத்து, கிடைத்த உணவை அவற்றுடன் பகிர்ந்துகொள்வதைப் போல நாமும் யாராவது இரவலர்கள் வருகிறார்களா என்று பார்த்து, காத்திருந்து உண்ணவேண்டும். அவர் ஏழையா, பணக்காரரா, முதியவரா, இளையவரா, ஆணா, பெண்ணா, எந்த மதத்தைச் சேர்ந்தவர் என்றெல்லாம் பேதம் பார்க்காமல் உணவை வழங்கவேண்டும். அடுத்து, சாப்பாட்டைச் சரியானமுறையில் சமைத்து, அது கெட்டுப்போவதற்குள் சாப்பிடவேண்டும். பழைய, வீணானவற்றைச் சாப்பிடுவது உடலுக்கு நல்லதல்ல. சில சமயங்களில், நாம் நிறையப் பசியோடு வீட்டுக்கு வருவோம். உடனே, பரபரவென்று அவசரமாக அள்ளித் தின்னக்கூடாது. எத்தனை பசியாக இருப்பினும், நன்கு மென்று சாப்பிடுவதுதான் முறை.

அறஞ்செய்வான் திறன்

2.        2. யாவர்க்குமாம் இறைவற்கொரு பச்சிலை 

யாவர்க்குமாம் பசுவுக்கொரு வாயுறை 

யாவர்க்குமாம் உண்ணும்போது ஒரு கைப்பிடி

யாவர்க்குமாம் பிறர்க்கு இன்னுரை தானே. 

பொருள்: இறைவனை ஒரு பச்சிலை கொண்டு பூஜை செய்யுங்கள், பசுவிற்கு ஒரு வாயளவு புல் அல்லது உணவு கொடுங்கள், சாப்பிடும்போது ஒரே ஒரு கைப்பிடி எடுத்து வறியவருக்குக்  கொடுங்கள், பிறரிடம் இனிமையான வார்த்தைகளைப் பேசுங்கள்.

அன்புடைமை

 

3.   அன்பும் சிவமும் இரண்டென்பர் அறிவிலார்

அன்பே சிவமாவது ஆரும் அறிகிலார்

அன்பே சிவமாவ தாரும் அறிந்தபின்

அன்பே சிவமாய் அமர்ந்திருந் தாரே.

 

பொருள்: அன்பும் சிவமும் வெவ்வேறானவை என்று அறிவில்லாதவர்களே சொல்வர். அன்பே சிவம் என்பதை யாரும் அறியவில்லை. அன்பும் சிவமும் ஒன்று என்பதை முற்றும் உணர்ந்த ஞானிகள் அன்பே வடிவமாகி, சிவகதியில் லயித்திருப்பர்.

அன்புடைமை

     4.    என்பே விறகா இறைச்சி அறுத்திட்டுப்

       பொன்போற் கனலிற் பொரிய வறுப்பினும்
  அன்போ டுருகி அகங்குழை வார்க்கன்றி
  என்பொன் மணியினை எய்தவொண் ணாதே .

 

பொருள்: உடல் எழும்புகளை விறகுகளாக்கி தங்கம் போன்று தகதகவென் எரியும் தீயில் உடல் தசைகளை அறுத்துப்போட்டு பொன்னிறத்தில் பொரிய வறுத்தாலும், அன்போடு உள்ளம் குழைந்ததவர்களைத் தவிர வேறு யாராலும் செதுக்கப்படாத தூய்மையான  மாணிக்கம் போன்ற இறைவனை சென்று அடையமுடியாது.

மகாய சித்தி உபாயம்

    5.   உடம்பினை முன்னம் இழுக்கென் றிருந்தேன்

          உடம்பினுக் குள்ளே உறுபொருள் கண்டேன்            

          உடம்புளே உத்தமன் கோயில்கொண் டான்என்று

          உடம்பினை யானிருந் தோம்புகின் றேனே. 

     பொருள்: சிவ நூல் கேட்பதற்கு முன்பெல்லாம் உடம்பை அழுக்கு ஒன்றையே உடையதாகக் கருதி இகழ்ந்திருந்தேன். சிவநூல் கேட்ட பின்னர், அதற்குள்தானே பயனை அடைதற்குரிய வழிகள் பலவும் இருத்தலை அறிந்தேன். அதனால், அவ்வறிவின் வழியே, உடம்பிற்குள் தானே இறைவன் தனக்கு இடம் அமைத்துக் கொண்டிருக்கின்றான் என்பதையும் அறிந்து, இப்பொழுது நான் உடம்பைக் கேடுறாதவாறு குறிக்கொண்டு காக்கின்றேன்.

     6.   அண்ணல் இருப்பிட மாரும் அறிகிலார்

அண்ணல் இருப்பிடம் ஆய்ந்து கொள் வார்களுக்

கண்ணல் அழிவின்றி உள்ளே அமர்ந்திடும்

அண்ணலைக் காணில் அவனிவ னாகுமே.

 

பொருள்: இறைவன் இருக்கின்ற இடத்ததை யாரும் அறிவதில்லை. இறைவனை அறிந்தவர்கள் மூலம் கேட்டு தமக்குள் உறுதியுடன் ஆராய்ந்து தேடினால் இறைவன் தமக்குள்ளேயே வீற்றிருப்பதை அறியமுடியும். அவர்களுள் இறைவன் பேரறிவாய் நின்று அவர்களுக்குள்ளேயே அழியாமல் நின்றிருப்பான். பேரறிவாய் நிற்கும் இறைவனை எப்போதும் தரிசித்துக் கொண்டிருப்பவர்கள் தாமும் அந்த இறைவனாகவே ஆகிவிடுவார்கள்.  

 

7.    உள்ளம் பெருங் கோயில்; ஊனுடம்பு ஆலயம்

வள்ளற் பிரானார்க்கு வாய் கோபுரவாசல்

தெள்ளத் தெளிந்தார்க்குச் சீவன் சிவலிங்கம்

கள்ளப் புலனைந்தும் காளா மணி விளக்கே

பொருள்: மனமே இறைவன் இருக்கும் கருவறை/கோயில். கோபுர வாசல் நம்முடைய வாய். இதற்குள் குடி கொண்டிருக்கும் கடவுள் நமக்கு அருட் கருணைஅயை வாரி வழங்கும் கள்ளல்- கருணைக் கடல். சமய நூல்களைக் கற்றுத் தெளிந்தோர்க்கு ஆத்மாவே சிவலிங்கம். இந்தக் கோவிலில் எரியும் ஐந்து விளக்குகள் நம்முடைய ஐம்புலன்களாகும் எளிதில் தீய வழிகளில் செல்லக்கூடியவை என்பதால் கள்ளப் புலன்கள் என்றார் திருமூலர்.

     8.     படமாடக் கோயில் பகவற்கு ஒன்று ஈயின்

            நடமாடக் கோயில் நம்பர்க்கு ஆங்கு ஆகா

            நடமாடக் கோயில் நம்பர்க்கு ஒன்று ஈயில்    

            படமாடக் கோயில் பகவற்கு அது ஆமே.

பொருள்: உலகில் இரு கோயில்கள் உண்டென்கிறார் திருமூலர். அவை, 1. படமாடுகின்ற கோயில் 2. நடமாடும் கோயில். நடமாடும் கோயிலாவது உயிர்கள். குறிப்பாக மனிதர்கள். கடவுளைப் படமாக எழுதி வைத்து வழிபட்டமையால் படமாடக் கோயில் என்றார். தன்னையொத்த மனிதன் பசித்திருக்கையில் கடவுட்கு ஒரு பொருளைக் காணிக்கையாக அளித்தால் அது நடமாடும் கோயிலான மனிதனுக்குச் சென்று பயன்தராது. ஆனால் நடமாடக் கோயிலான பசித்த மனிதனுக்கு ஒன்று ஈந்தால் அது இறைவனுக்குச் சென்று சேரும் என்று கூறுவார் திருமூலப் பெருந்தகை.

9.   ஒன்றே குலமும் ஒருவனே தேவனும்
நன்றே நினைமின் நமன் இல்லை நாணாமே
சென்றே புகும்கதி இல்லை நும் சித்தத்து
நின்றே நிலைபெற நீர் நினைந்து உய்மினே.

பொருள்: ஒன்றே குலம். உயந்த ஜாதி, தாழ்ந்த ஜாதி, உயர்ந்த மதம், தாழ்ந்த மதம் என்று ஒன்றும் கிடையாது....எல்லோரும் ஒரே குலம். கடவுள் ஒருவன் தான். இத்தனை கடவுள்கள் கிடையாது. நன்றே நினைமின். நல்லதே நினைக்க வேண்டும் - நமக்கு மட்டும் அல்ல மற்றவர்களுக்கும். அப்படி எல்லோருக்கும், எப்போதும் நல்லதே நினைத்து வாழ்தால், இறப்பே கிடையாது. வெட்கப் படாமல் நல்லதை நினைப்பதை தவிர வேறே வேறு கதி இல்லை. உங்களுடைய சித்தத்தில் எப்போதும் நல்லதையே நினைத்து நீங்கள் உய்யும் வழியைஅடையுங்கள்.

10.  மரத்தை மறைத்தது மாமத யானை

 மரத்தில் மறைந்தது மாமத யானை

 பரத்தை மறைத்தது பார்முதல் பூதம்

பரத்தில் மறைந்தது பார்முதல் பூதமே.

பொருள்: நாம் மரத்தால் செய்யப்பட்ட யானையின் உருவைக் காண்கின்ருேம். யானையைப் பற்றிய எண்ணத்தோடு அம்மர யானையை உற்று உற்று நோக்கும்போது, யானையின் வடிவமே பன்னிப் ப ன் னி வருமே அன்றி, அது மரத்தால் செய்யப் பட்டது என்ற எண்ணமே தோன்ருது. யானையின் உருவத்தை விடுத்து, அம்மரத்தின் உயர்வு தாழ்வு இவைகளைப் பற்றி எண்ணும்போது, யானையின் வடிவம் அடியோடு மறைந்து போகும். அது போலவே நாம் காண்கின்ற மண், நீர், தீ, காற்று, ஆகாயம் ஆகிய இந்த ஐந்து பூதங்களின் நினைவு எழுகின்றபோது, இவற்றிற்குக் காரணன் இறைவன் என்ற நினைவு வருதல் இல்லை. அவ்வாறே பரத்தைப் பற்றிய நினைவு தடித்தபோது பஞ்சபூதங்கள் மறைந்தொழிகின்றன. ஆகவே உண்மையைக் காணும் முயற்சியில் நாம் முந்துதல் வேண்டும்.